PKK’dan korkuyoruz, Allah’tan korkmadığımız kadar..

PKK’dan çekiniyoruz, haramlardan, günahlardan çekinmediğimiz kadar..

PKK’ya teslim olduk, Yüce Allah’a teslim olmadığımız kadar..

PKK’nın çapulcuları Cumhurbaşkanlığı seçiminde bize oy vermez diye askerimizin elindeki silahları toplatıyoruz..

Askeri kışlaların tabelalarını gözlerimizin önünde yakıyorlar, komutanlar, askerler “aman süreç zarar görmesin” diye olabildiğinde “soğukkanlı” davranıyorlar..

2. Hava Kuvvetleri Komutanlığı bahçesindeki Türk Bayrağı’nı indiriyorlar, süreç zarar görmesin diye “soğukkanlı” davranan asker ve komutanlar sürecin mimarları tarafından “hesap verecekler” diye tehdit ediliyor..

Allah’ım ne günlere kaldık?

Bütün bunlar bir rüya mı?

KKTC’de bir alçak Rum Türk Bayrağı’nın indirmek isterken Türkiye Cumhuriyeti’nin Cesur Yürek Başbakanı Prof.Dr.Tansu Çiller’in döneminde Türk askerleri tarafından alnının ortasından vurularak bütün dünyaya şu mesaj verilmişti; Türk’ün Bayrağı’na uzanan el kırılır, kafası ise alnının ortasından vurulur..

Bugün geldiğimi şu noktaya bakın!

Neredeyse, bebek katili APO’ya “yalvaracak” haldeyiz!

Düne kadar, “APO’yu niye asmadınız?” diye siyaset meydanlarında nutuk atanlar, bugün siyasal geleceklerini eli kanlı bu katilin vereceği talimatlarına bağlamış durumda!

Türlük 1402 Ankara meydan savaşından bu yana böyle bir tablo görmedi. Böyle bir fetret devri yaşamadı!

İnşallah bu yaşadıklarımız, bu gördüklerimiz bir kabus ve rüyadır!

Yoksa, sonumuz uçurumdur, felakettir!