Kalemi kırılmayan, özgürlüğü elinden alınmayan basın mı kaldı ki bayramı olsun?

24 Temmuz, 10 Ocak gibi günler basın eskiden basın için, basın çalışanları için çok güzel ve anlamlı günlerdi…

Şimdi ne oldu da bu güzel günler için aynı şeyleri söyleyemiyoruz?

Basının elinden özgürlüğü alındı…

Sansür daha da yoğunlaştırılmış bir şekilde devam ediyor…

Basını özgür olmayan ülkelerde elbette demokrasiden söz etmek çok zor…

“Hak, hukuk, adalet” gibi kavramlardan söz etmek çok zor…

Özgür basın aslında “oto kontrol” işlevini yüklenmişti…

Oto kontrol sisteminin çalışmadığı toplumlarda hatalar, yanlış uygulamalar ve yolsuzluklar tavan yapar…

Hangi basın oto kontrol görevi yapar?

Yalaka olmayan, iktidarlara boyun eğmeyen…

Toplumun çıkarlarını gözeten…

Toplumu siyasal iktidarların ezmesine çanak tutmayan…

Havuzu park ve bahçelerde gören ve iktidarların “havuz medyası”na teslim olmayan…

Hangi basın oto kontrol görevine perdeleme yapar?

Yalaka basın, iktidarlara teslim olan basın..

Toplumu siyasal iktidarların rahatça ezebilmesi için toplumda karartma yapan basın…

Havuz medyasının içerisinde kalemini satan basın….

Yalaka basın her dönemde vardır.

Yalaka basın her koşulda nokta kadar çıkar uğruna vigül gibi eğilen tiplerin meydana getirdiği kiralık kalemşörlerin toplanma yerleridir…

Bu tiplerin “erdem”, “onur” ve “haysiyet” gibi kavramlarla hiçbir işi yoktur.

Aslında, bugünkü “24 Temmuz” bu tiplerin bayramıdır…

Suratlarına tükürenlere, aksıranlara, tıksıranlara “Yarabbi şükür” diyenlerdir bunlar…

Bu tiplerin dostluğuna da düşmanlığına da güven olmaz…

Bunlar, “kimin arabası gıcırsa” ona binerler…

Aptallar, aslında kendilerine binildiğini bilmeyecek battıklarının farkında değiller…

Bunları iyi tanımak lazım..

Yerelden genele her yerde bunlar…

Bunların arşivlerini çok iyi arşivlemek lazım…

Çok değil, bir iki yıl sonra lazım olacak!...